*اللهم عجل لوليك الفرج*

اعوذبالله من الشیطان الرجیم بسم الله الرحمن الرحیم

«وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ» یکی از موضوعات مهم که سؤال‌های فقهی زیادی هم پیرامون آن مطرح است مسئله‌ی وحدت مسلمین است. مسئله‌ی وحدت بین مسلمان‌ها به معنای دست برداشتن آنها از عقایدشان یا عمل به فقه دیگران نیست؛ بلکه یعنی شیعیان براساس اعتقاد و مطابق موازین فقهی خودشان عمل می‌کنند و گروه‌های دیگر مسلمان (اهل سنت) هم عقایدی دارند و فقهی دارند و فتاوایی دارند و براساس فتاوای خودشان عمل می‌کنند. مسئله‌ی وحدت مسلمین، وحدت بر سر یک‌سری مسائل اصلی و اصولی و مشترک موجود بین آنها برای مقابله با دشمنان مشترک است.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در کنفرانس وحدت اسلامی در سال 1368 فرموده‌اند: «اتحاد مسلمین، به معنای انصراف مسلمین و فِرَق گوناگون از عقاید خاص کلامی و فقهی خودشان نیست.» همچنین در جایی دیگر فرموده‌اند: «مسئله، مسئله‌ی این نیست که شیعه یا سنی، عقاید یکدیگر را قبول کنند؛ نه، هر کسی عقیده‌ی خودش را دارد، هر کسی تابع استدلال است و به هر عقیده‌ای رسید، درست است. مسئله این است که اصحابِ عقاید مختلف، بایستی به وسوسه‌ی دشمن گوش نکنند، به جان هم نیفتند، با هم دشمنی نکنند و نسبت به هم کارشکنی نکنند.» بنابراین بحث بر سر این است که همه‌ی مسلمان‌ها دشمن مشترکی به نام استکبار جهانی صهیونیسم بین‌الملل دارند و اتحاد نیاز است و این یک مسئله‌ی اصلی و اصولی است و تاکتیک هم نیست؛ بلکه یک مسئله‌ی استراتژیک و اساسی است که مسلمان‌ها نقاط مشترک بسیار زیادی دارند و بر سر این مسائل مشترک باید با هم متحد شوند و ید واحده باشند در مقابل دشمنان.
گاهی وقت‌ها زمانی که بحث از وحدت می‌‌شود، برخی خیال می‌کنند که مثلاً شیعیان نسبت به ولایت مولا امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام و امامت ائمه‌ی اطهار علیهم‌السلام بی‌اعتقاد بشوند؛ نه، کسی چنین حرفی نزده است؛ بلکه بحث بر سر این است که با هم نزاع نکنند. به مسائل تفرقه‌انگیز نپردازند. با هم متحد و پشتیبان یکدیگر باشند. وقتی که دشمن مشترکی به یکی از کشورهای اسلامی حمله می‌کند، همه دست به دست هم بدهند و در مقابل او بایستند. معنای وحدت این است.